Το τραγούδι της πλατείας
Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Αυτούς τους στίχους μου τους έδωσε σε ένα απόκομμα ένας φίλος μπογιατζής.
Τον ευχαριστώ!
Οι φωνές της πλατείας μου έδωσαν την έμπνευση να βάλω την μελωδία.
Το αφιερώνω λοιπόν στην περηφάνια των εξεγερμένων παιδιών της πλατείας.

Πηγή: www.i-diadromi.gr

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=2GeKfvomMiU

Σημείωση: Αυτά είναι τα λόγια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου εν έτει 2011 την περίοδο των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, τώρα πάει πια... ξεχάστηκαν όλα...

That's all right mama

Τραγουδιστής: Arthur "Big Boy" Crudu

Αυτό το τραγούδι είναι το παλιότερο rock'n'roll κομμάτι, σύμφωνα με καθηγητή του Πανεπιστημίου Southeastern Louisiana.
Ο Joseph Burns, με ειδίκευση στην ιστορία της ροκ μουσικής, πιστεύει ότι αυτό το κομμάτι περιείχε και το πρώτο σόλο break με κιθάρα.
Το τραγούδι ήταν το πρώτο σινγκλ του Elvis Presley, ο οποίος το ηχογράφησε στις 5 Ιουλίου του 1954 στο περίφημο στούντιο της Sun Records στο Μέμφις.
Ο καθηγητής του Southeastern Louisiana θεωρεί πως αυτό το κομμάτι είναι το πρώτο που εμπεριέχει όλα τα στοιχεία εκείνα τα οποία χαρακτηρίζουν το rock'n'roll: «Είναι η μουσική που προέρχεται από τα blues και την country, αλλά είναι πιο χορευτική. Υπάρχουν επίσης, ίχνη επιρροής από jazz, gospel και folk. Τέλος, υπάρχει και το στοιχείο της τεχνολογίας», εξηγεί ο Burns.
Ανάμεσα στα υποψήφια τραγούδια που εξέτασε πριν καταλήξει στη σύνθεση του Arthur Crudup, ήταν τα «How High The Moon» των Les Paul and Mary Ford, «The Honey Dripper» του Joe Liggens, «Boogie Chllen'» του John Lee Hooker, «Saturday Night Fish Fry» του Louis Jordan, «The Fat Man» του Fats Domino, «(We're Gonna) Rock Around the Clock» των Bill Haley and the Comets και «Rocket 88» των Jackie Brenston and his Delta Cats.
 Το «That's all right mama» κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1946 με την «ετικέτα» ενός ροκαμπίλι τραγουδιού, που το διαπερνούσε μία χαρακτηριστική blues μελωδία.
Όσο για τον όρο rock'n'roll, ο καθηγητής εξηγεί στο «Discovery News» πως πρωτοχρησιμοποιήθηκε ως ναυτικός όρος που περιγράφει την κίνηση μίας βάρκας στη θάλασσα. «Αργότερα, στα τέλη του 1800 με αρχές του 1900, υιοθετήθηκε από μουσικούς της gospel για να περιγράψουν κάποιον που λικνίζεται στα χέρια του Κυρίου. Το πρώτο τραγούδι στο οποίο αναφέρεται ο όρος είναι το «Camp Meeting Jubilee» του 1916».
Κάποια στιγμή στις αρχές της δεκαετίας του '20, ο όρος rock'n'roll έφυγε από τα στενά όρια της εκκλησίας και άρχισε να χρησιμοποιείται στην blues μουσική υπονοώντας το σεξ. Σύντομα, πέρασε στις μεγάλες ορχήστρες της jazz και τους τραγουδιστές της country.
«Συχνά, το rock'n'roll περιγράφεται ως η μουσική που συνδιάζει country και blues, αλλά αυτό είναι πολύ απλοϊκή περιγραφή», επισημαίνει ο Burns. «Το rock'n'roll είναι μία πολύ πιο πολύπλοκη μορφή μουσικής που εμπεριέχει στοιχεία από έξι είδη μουσικής, τρία κυρίαρχα και τρία συμπληρωματικά: από τα blues δανείζεται τις βασικές συγχορδίες, από την country τα έγχορδα όργανα και τις βασικές μελωδίες και από τα παλιότερα μουσικά είδη «tin pan alley» και «white pop» τη χορευτική μουσική γραφή. Τα τρία συμπληρωματικά είδη είναι η jazz, από όπου δανείζεται τον ρυθμό boogie-woogie, η gospel για τα φωνητικά και η folk για τα κοινωνικά θέματα στους στίχους. Προσθέστε τέλος, την τεχνολογία της εποχής με το 45άρι σινγκλ και έχετε το rock'n'roll».

Πηγή: www.i-diadromi.gr/‎

Σημείωση: Δεν είναι ακριβώς ιστορία πως γράφτηκε το τραγούδι :) αλλά είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία.

Το λάθος μου το τελευταίο (1999)

Μαζί με το «Παλιόπαιδο», το «Τέσσερις», τα «Δύσκολα φεγγάρια» είναι από τα πολύ δυνατά μου ζεϊμπέκικα. Γυρίσαμε κι ένα clip στο Λονδίνο με τον Βαγγέλη Καλαϊτζή, το οποίο μάλλον είναι ταινία μικρού μήκους, αφού έχει διάρκεια 6:53 λεπτά! Πόσο τρελοί ήμασταν κάποτε, σκέφτομαι συχνά…

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης

Τα ίσια ανάποδα (2010)

Με το απίστευτο στιχάκι που έγραψε η Νίκη Παπαθεοχάρη για τη μουσική του Στέλιου Μαρή. Μόλις διαβάσαμε το στίχο είπαμε όλοι με μια φωνή: «Έτσι θα τιτλοφορήσουμε το άλμπουμ!» Για εμένα αυτό το τραγούδι –αλλά και όλο το άλμπουμ– θα σας αποκαλύψω ότι ήταν το ξεκίνημα μιας νέας εποχής και καλλιτεχνικά αλλά και στη ζωή μου, να συμφιλιωθώ με τις αντιφάσεις μου και να αγαπήσω τον εαυτό μου.

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

Θέλω να γυρίσω (1999) 

Είναι σχεδόν θρυλική η συνεργασία με τους Goin’ Through και τον Νίκο Βουρλιώτη, ίσως στο πιο αυτοβιογραφικό μου τραγούδι. Όλες οι γειτονιές του Πειραιά παρελαύνουν με τρόπο νοσταλγικό, σαν ένας πινάκας ζωγραφικής που τα χρώματά του δεν ξεθώριασαν ποτέ. Κατεβαίνω συχνά στην παλιά μου γειτονιά – εκεί είναι οι γονείς μου. Προτού το τραγουδήσω τα τελευταία χρόνια, κάνω προσκλητήριο σε όσους είναι από τον Πειραιά – πάντα είναι πάρα πολλοί.

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

Οι άντρες δεν κλαίνε (2010)

Η πρώτη συνεργασία μου με τον Γιώργο Σαμπάνη ξανά σε στίχους του Γιάννη Δόξα. Θέλετε το σχόλιό μου στο «οι άντρες δεν κλαίνε μονάχα πονάνε»; Εμένα μου λες! Και κλαίνε, και πονάνε… Αλλά τα τραγούδια κάποιες φορές γράφονται για να απαλύνουν τις πληγές, όχι για να τις κάνουν να κακοφορμίσουν, άρα το άσμα είναι λυτρωτικό.

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης 

Στον έρωτα παρανοείς (2001)

Πριν από 11 χρόνια και κάτι πρωτοβρεθήκαμε με τον Φοίβο. Μια πραγματεία περί έρωτος, αφού στον έρωτα παρανοείς, εκτροχιάζεσαι, τρελαίνεσαι. Το «ξεκουράζω» συχνά αυτό το τραγούδι στα προγράμματά μου και εισπράττω δικαίως τις διαμαρτυρίες. Αλλά τι να πρωτοπώ κι εγώ;

Πηγή: athinorama.gr

Λόγια: Γιώργος Μαζωνάκης